1. W wielu wspólnotach chrześcijańskich modli się, wyznaje się wiarę, recytując tzw. Apostolskie wyznanie wiary.
Czy jest to tekst wierzytelny, poważny?
Rzeczywiście, jest to jedno z najstarszych wyznań wiary Kościoła.
Jego tekst, choć upowszechniony w swojej ostatecznej wersji - w Kościele Zachodnim - od wieku VIII, ma swoje źródła w antycznych wyznaniach wiary chrześcijan z II i III w., służących przede wszystkim do przygotowania katechumenów i w liturgii chrztu. Jest to zatem tekst można powiedzieć „bazowy” dla wszystkich chrześcijan, niezależnie od przynależności do określonej organizacji kościelnej, zawierający jakby w „pigułce” całość nauczania niezbędnego do określenia się chrześcijaninem.
2. Czytając, medytując, modląc się tym wyznaniem wiary, znajdujemy słowa: „Trzeciego dnia zmartwychwstał”. Co one oznaczają, jak można je w sposób najprostszy poszerzyć, jakie są ich odniesienia biblijne?
Wymawiając te słowa wyznajemy, że nasz Pan Jezus Chrystus rzeczywiście zmartwychwstał, czyli, że nie jest to legenda, czy jakaś tam opowiastka.
Wyznajemy (to znaczy czynimy swoim), że poprzez fakt zmartwychwstania Chrystus ukazał się jako zwycięzca śmierci i grzechu.
Czyli, że poprzez swoje zmartwychwstanie zwyciężył śmierć, uwolnił człowieka z więzów grzechu i zniszczył moc Szatana.
Warto w tej kwestii przeczytać słowa z Księgi Apokalipsy, rozdział 1, wersety 17 i 18: Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego upadłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni i żyjący.
Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani.
3. Czy fakt zmartwychwstania Jezusa Chrystusa niesie ze sobą dla nas jakieś korzyści?
Rzeczywiście, choć pytanie może sugerować swoistą „interesowność” ze strony, można mówić przynajmniej o trzech korzyściach (po każdej proponuję stosowne wersety biblijne):
A. Przez swoje zmartwychwstanie i przez swoje zwycięstwo nad śmiercią, Jezus objawił w pełni swoje bycie Synem Bożym. Przez swój triumf, zdobył dla nas prawdziwe usprawiedliwienie przed Bogiem, w którym możemy i dzisiaj w pełni uczestniczyć.
Odniesienia biblijne:
• 1 List do Koryntian 15,16-17:
Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach.
• List do Rzymian 4,24-25:
...ale i ze względu na nas , jako że będzie poczytane i nam, którzy wierzymy w Tego, co wskrzesił z martwych Jezusa, Pana naszego. On to został wydany za nasze grzechy i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia.
B. Jeżeli uczestniczymy prawdziwie w zmartwychwstaniu Chrystusa, jesteśmy już od teraz – przez Jego moc – zmartwychwstali do nowego życia .Możemy zatem służyć Bogu zgodnie z Jego wolą (żyć życiem szczęśliwym, w którym Bóg jest jego gwarantem) i żyć w sposób święty (tzn. oddany Mu, czyli poważny, zaangażowany, odpowiedzialny).
Odniesienia biblijne:
• Ewangelia Jana 14,19:
Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie oglądał. Ale wy Mnie widzicie, ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie.
• List do Efezjan 2,5:
...i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni.
• List do Rzymian 6,4:
Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.
• 2 List do Koryntian 5,17:
Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto <wszystko> stało się nowe.
C. Zmartwychwstanie Chrystusa jest dla nas gwarancją naszego szczęśliwego, ostatecznego zmartwychwstania.
Odniesienia biblijne:
• List do Rzymian 8,11:
A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa <Jezusa> z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.
• List do Filipian 3,20-21:
Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.
Tomasz Pieczko
Augustinus nr. 17