Kiedy modlimy się modlitwą Ojcze Nasz nie prosimy Boga, aby był (bardziej) święty, gdyż już jest święty, a świętość jest podstawową Jego cechą. Modlitwa natomiast prosi o to, aby ludzie, wierzący i niewierzący, poznali i uznali, że Bóg jest święty.
To, że Boże imię jest święte oznacza, że musimy traktować Jego imię z odpowiednim szacunkiem. Trzecie przykazanie mówi wyraźnie: Nie nadużywaj imienia Pana, Boga twojego, gdyż Pan nie zostawi bez kary tego, który nadużywa imienia jego (II Mj. 20:7 / V Mj. 5:11).
To przykazanie jest zazwyczaj rozumiane, jako zakaz bluźnierstwa i lekkomyślnego używania imienia Boga, ale znaczenie jest szersze. Chodzi o nadużywanie Imienia Boga, jakim objawił się swojemu ludowi: imię JHWH. Wielu ludzi używa imienia Boga lub imienia Jezusa, jako przecinka, wykrzyknika, lub gorzej, jako przekleństwa. To brak szacunku dla świętego Boga i przekroczenie Jego przykazań.
Poznanie świętości Boga prowadzi do uwielbienia: bo gdy ujrzą wśród siebie dzieło moich rąk, uświęcą moje imię i Świętego Jakubowego będą czcić, jako Świętego, i będą się bać Boga Izraelskiego (Iz. 29:23).
Jeśli modlimy się tą modlitwą, prosimy też o to, abyśmy my, ludzie, uświęcali imię Boga przez nasze uwielbienie i życie, nasze słowa i czyny. To prośba o to, by Bóg tak działał, aby ludzie pełniej uznali, że On jest święty. Pragniemy, aby całe stworzenie chwaliło Boga i uznało, że On jest Królem.
Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca. (Fil. 2:9-11)
Poza tym modląc się słowami święć się imię twoje, modlimy się też o to, aby Bóg czynił nas coraz bardziej świętymi. Prosimy Boga, aby działał w naszym życiu przez Ducha Świętego, abyśmy coraz bardziej stawali się świętymi i coraz mniej grzeszyli.
Bóg święci swoje imię przez swoje czyny
Świętość Boża jest także związana z Jego czynami. Bóg czyni dobrze ze względu na swoje święte imię. Bóg dotrzymuje tego, co obiecał, dotrzymuje swojego przymierza, też jeśli my sami nie dotrzymujemy go z naszej strony (por. I Mj. 32:9-14).
Izrael został wyprowadzony na wygnanie, za karę, ponieważ był nieposłuszny i nie żył według przykazań Bożych, nie święcił imienia Najwyższego. Izrael istniał po to, aby chwalić Boga, aby żyć ku jego chwale. Bóg stworzył cały kosmos ku swojej chwale i ku swojej chwale wyzwolił Izrael i zbawił ludzi przez Jezusa Chrystusa. Jego ostatecznym celem jest otrzymanie chwały od wszystkich narodów.
Powód działania zbawczego Boga jest wyraźny: nie chodzi tu o sentyment wobec Izraela: nie ze względu na was, domu izraelski, lecz ze względu na moje święte imię mówi Pan (Ez. 36:22). Celem działania Boga jest święcenie Jego imienia, i aby Jego imię było znane wśród wszystkich narodów.
Pan obiecuje, że zgromadzi Izrael i przyprowadzi ich z powrotem do ziemi obiecanej. Wcześniej Ezechiel mówił o zgromadzeniu i przyprowadzeniu Izraela, jako drugim wyjściu z Egiptu (Ez. 20:1-38, szczególnie w. 33-38). Ostatecznym zgromadzeniem Izraela będzie nowe wyjście z niewoli, tym razem wyzwolenie z wygnania babilońskiego. Tak jak Izrael po wyjściu z Egiptu przeszedł przez Morze Czerwone (II Mj. 14), tak przyszłemu odnowieniu towarzyszy oczyszczenie wodą (Ez. 36:25).
To nowe wyjście, to wybawienie Izraela ma na celu święcenie imienia Boga, co ma też konsekwencje dla Iudu. Bóg nie wyzwoli Izraela z powodów pewnych sentymentów i z pewnością nie dlatego, że był tak wierny (wcale nie był), lecz ze względu na swoje święte imię.
Konsekwencją tego jest, że Izrael ma zostać oczyszczony, ma być narodem Bożym. Skoro Izrael jest własnością świętego Boga, ma żyć święcie (V Mj. 7:6; por. II Mj. 26:18).
Oprócz święcenia imienia Pana, w Księdze Ezechiela 36 odkryć możemy więcej elementów, które też znajdujemy w modlitwie Ojcze Nasz: obfitość zboża i chleba (Ez. 36:29-30), przebaczenie grzechów (Ez. 36:33), oraz wybawienie ze zła i bałwochwalstwa (Ez. 36:29). Z tego powodu niektórzy bibliści twierdzą, że modlitwa Ojcze Nasz jest zbudowana na podstawie Ks. Ezechiela 36.
Odrodzenie Izraela, opisane w Ks. Ezechiela 36 i 37 jest blisko związane z nadejściem Mesjasza (por. Ez. 37:19-26). Tu trzy pojęcia są związane razem: odnowienie plemion Izraela, przyszły król Dawidowy, oraz ustanowienie wiecznego przymierza.
Modląc się o święcenie imienia Boga, modlimy się więc też o nadejście nowego wyjścia z niewoli, o którym mówi Ezechiel. Tak jak Bóg kiedyś wyzwolił swój lud z niewoli egipskiej i wyprowadził ich przez pustynie do obiecanej ziemi, tak teraz wyzwoli Bóg swój lud i przyprowadzi do swego królestwa (por. Ez. 20:33-38, por. też II Mj. 31:11-14).
Modlitwa o święcenie Imienia Boga jest więc prośbą o wykonanie dzieła zbawczego w czasach ostatecznych.
Pedro Snoeijer
Augustinus nr. 54, 2020